Yüzde yüz haklı da olsanız, karşınızdakilerine sövünce tüm haklılığınız kaybolur, uçar gider ve yok olur. Kendinizde bu hakkı nasıl buluyorsunuz ki? Siz kimsiniz? Kendinizi ne zannediyorsunuz? Karşınızdaki kırk yılın başı kendini gösterip popülaritesini sizin ensenizden sağlamaya alışmış belki de! Belki de söyledikleri yanlış, tutarsız ve mesnetsiz. Belki de saçma sapan. Ama siz coşunca ve bir çuval inciri “insan artığı” edince, ibre ondan yana dönüyor. Siz de o zaman, ağzınızı poyraza açıp seyretmekten başka bir işe yaramıyorsunuz. Kendinizi her yere müdahil sanıyorsunuz. En kahraman sizsiniz. Sizden başka errrrkek! Yok. Omzunuza vurmuş dolaşıyorsunuz. Herkese yetersiniz zannediyorsunuz. Yanılıyorsunuz. Bu halkı hiç tanımıyorsunuz. Bu halk yardakçıları hiç sevmedi. Bu halk çanak yalayıcıları hiç sevmedi. Bu halk sahte “gahramannarı” hiç sevmedi. Bu halkın insanı kimseye sövmez. Kin tutmaz. Hınç duymaz. Küfürbazları hiç tutmaz. Gerçek kahraman kendini ortaya atmaz. Buna ihtiyaç duymaz. “Değerler” üzerinden politika yapmaz. Zaten orada bulunan kahraman gerekeni söylemiş. Karşılıklı olarak “nameler” atılıp tutulmuş. Size de ne oluyor? Vatan sevgisi sizin tekelinizde mi? Yurtsever sadece siz misiniz? Bu ülke için sadece siz mi bedel ödediniz? Ödediğiniz bedelin karşılığını almadınız mı? Daha ne istiyorsunuz? Bu halk “iç karışıklığı” da hiç sevmez. Bu halk savaşı sevmez. Oturunuz oturduğunuz yerde. Ensenizden politika üreten popülistlere şans vermeyin. Mahana arayanlara fırsat tanımayınız. İnsanları alışık olmadıkları işlere bulaştırmayınız. Herkesin “milliyetçiliği” kendine… Başkalarına ders vermek, değil kimsenin haddine!