Kanser ve Konser

Aralarında ne ilişki var diye düşünebilirsiniz. Alakaya maydanoz da diyebilirsiniz. Hele bir anlatayım da karar veriniz. Dün akşam bir yerlerde bir konserdeyim. Güzel mi güzel. Koca bir yılın emeği sonucu kazanımlarını sergiliyor öğrenciler… Kıpır kıpır. Heyecan dolu. Aileler çocuklarının haklı gururlarını taşıyor. Öğretim görevlileri olsun, öğrenciler olsun belli ki büyük bir uğraş vermişler emek sarf etmişler. Gözlerinden belli oluyor. Peki, izleyici tarafında durum ne? Aman da aman!!! Cep telefonu açık, aleni ve sesli çalıyor vatandaşın… “Allovvvv napan be gardaccığım ama?” diye kalkıyor oturduğu yerden, basamaklardan çıkış kapısına yollanırken ve basamakları tırmanırken sohbete “gardaccığı” ile devam etmekten hiç çekinmiyor. Ah gardaş ahhh! Ne işin var senin konserde? Kalsaydın ya evinde! “Saçları civciv sarısı kadın” telefona sarılıyor ve akrabalarının ya da arkadaşlarının salonun neresinde olduğunu sorguluyor sesinin avazıyla! Biri sol cenahta biri sağ… Eller havaya kalkıyor kulaklarda akıllı telefonlar. “Hah!” Buldular birbirlerini. Maşallah. Kucaklaşıp cak cuk öpüşüyorlar. Bu arada ikinci parça son buluyor. Hoş! İnsanlar konseri/etkinliği değil kendi çocuklarını izlemeye gelmişler. İşi biten çocuğunu alıp paldır küldür salonu terk ediyor. İlahi dostlar! Tam arkanda iki çocuklu bir aile var. İlkokul seviyesindeki iki çocuk neredeyse salonda su şişesi ile top oynayacak. Salon loş! Müzik sesi ile kafamız gözümüz dinlenecek sevinci de kursaklarda kalıyor. Patlayan flaşlar uzun süre gözleri kör ediyor. Oh ne güzel! Yüksek sesle konuşmalardan nerede ise sahnedeki gençler ne söyleyeceklerini şaşıracaklar. Çok olmasa da, ama az da sayılmayacak sayıdaki bu insanların ruh halini anlamaya çalışıyorum. Hanım: “Offf yeter artık takma kafayı!” diye beni fırçalıyor. Napayım? Umursamazsam çatlayacağım. Gelme be kardeşim konsere! Evde kal! Maç izle! Kendi kendine yüksek sesle tezahürat yap! Koltuklara tekme at! Allah allah!!! Burada ne işin var senin? Konseri izlerken kopuyorum. Aklıma nice kötü şeyler takılıyor. Onkoloji servisinde yatan 18 küçük çocuk geliyor aklıma. Moralim bozuluyor. İçimdeki umutsuzluk, karamsarlık, çöküntü artıyor. Konserde cep telefonunu açık bırakan ve çalınca sanki da ahırdaymış gibi açan ve konuşma yüzsüzlüğünü gösteren bir insan, Teknecik Santrali’nin ZEHİR kusan bacasına nasıl ve neden tepki göstersin??? Son 10 yılda trafikten ölenlerin sayısı 500’den fazla iken neden ayni sahtekâr siyasetçileri seçmekte bir sorun görsün? GDO’lu gıdalara neden isyan etsin? Hal Yasası çıkmamış ona ne? Tarım ilaçları yanlış kullanılıyormuş bu zihniyeti bağlar mı? Nükleer santralden ona ne? Bu vurdumduymaz anlayış… Bu alakasız davranış… Bu yüzsüzce hareketler… Bu saygısız insanlar… Sizce ülkemizdeki KANSER oranının artış nedeni de olamaz mı? Bence ta kendileri!