Antalya’da Covid-19 yoğun bakım servisinde görevli hemşire Semiha Kurt mart ayından bu yana geçirdikleri zor günleri anlattı: “Gözümüzün içine bakarak, ‘Nefes alamıyorum, kurtarın bizi hemşire hanım‘ diyen hastalarımızla birlikte ağladığım zamanlar oldu.”
Sağlık çalışanları, hastaları yaşama döndürebilmek için savaş verirken bir yandan da aralarında duygusal diyaloglar yaşanıyor. Kimi zaman hastalar son isteklerini sağlık çalışanlarına iletirken, kimi zaman da kendilerini kurtarmaları için yardım istiyor.
Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ndeki yoğun bakım servislerin birinde dokuz aydır yer değişikliği tekliflerini reddeden 20 kişilik ekipte yer alan hemşire Semih Kurt da bu sağlık çalışanlarından biri.
Vatandaşların tedbirlere uyarak kendilerine yardımcı olmasını isteyen hemşire Kurt şunları söyledi: “Mart ayından bu yana yoğun bakımda çok zorlu şartlar altında çalışıyoruz. Çok duygusal zamanlar yaşadığımız da oluyor. Psikolojik ve fiziksel olarak çok yıprandık. Hasta kapasitesi olarak çok yoğun günler yaşadık. Kronik hastalığı olan veya fiziksel olarak zayıf ve hastalığı olmayan, dinamik, sağlığı yerinde olan genç hastalarımız da oldu. Çok zor bir süreçti ve hayatını kaybeden hastalarımıza hepimiz çok üzüldük. Gözümüzün içine bakarak, ‘Nefes alamıyorum, kurtarın bizi hemşire hanım’ diyen hastalarımızla birlikte ağladığım zamanlar oldu.”
Pandemiyle birlikte evinden ayrılıp otelde kalmaya başlayan Kurt, iki çocuğundan da ayrı kaldı.
Hemşire Kurt, mart ayında nöbette olduğu bir gece yoğun bakımda tedavi gören Antalya’nın ilk Covid-19 vakalarından Fikriye Uyandırmış, kendisinden portakal istedi. Kurt, hastane yemekhanesinden bulduğu portakalı Uyandırmış’a eliyle yedirdi.
Hemşire Kurt’un kısa süre sonra testi pozitif çıktı ve solunum sıkıntısı nedeniyle çalıştığı hastanedeki Covid- 19 servisinde tedaviye alındı. Bu sırada yoğun bakımda bilinci kapalı şekilde tedavisine devam edilen Uyandırmış ise bir süre sonra hayatını kaybetti.
‘Son arzusunu yerine getirdiğim için çok mutluyum’
Kurt bu olayın aklında yer ettiğini belirterek şöyle anlattı: “İlk vakalarımızdan biri olan 78 yaşındaki Fikriye Teyzemiz vardı. Gece 02.30 gibi beni çağırarak portakal istediğini söyledi. Biz de hastane yemekhanesini arayarak portakalı bulduk. Portakalı elimle yedirip kendisine moral vermeye çalıştım. ‘İyileşeceksin, güçlü olman lazım’ diyerek, onunla konuştum. Fikriye Teyze kısa süre sonra vefat etti. Sonrasında yakınlarından öğrendim ki hayatta en çok sevdiği şey portakalmış. İnanılmaz etkilendim, hala anlattıkça gözlerim doluyor. Teyzenin son arzusunu yerine getirmiş oldum çok mutluyum.”
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.