Bir Noel anısı

Kıbrıslı Rumların düşmanım olduğunu düşündüğüm, eğitim sistemindeki çarpıklıkların beni zehirlediği dönemlerin çok sonrasında Kıbrıslı Rumlarla diyalog kurma şansını yakaladım. Aradan bir süre geçince sınırların karşılıklı geçişlere başlamasıyla bu dostlarım ile ve hatta yeni dostlarımla tanışıp, buluşup sohbet etme, eğlenme, iş yapma hatta sevinçlerine ve hüzünlerine ortak olma imkânına sahip oldum. Dillerinin Rumca, dinlerinin Hristiyan olması, insan olmalarının önüne geçemedi. Zaman içerisinde faşistlik derecesinde konuşan, tartışan kişilerle de tanıştım. Etkiye tepki gereği milli söylemleri, kendi ülkemi, toplumumu yermeden, yermelerine fırsat vermeden anlattım. Üstelik birçok kez Kıbrıs Türk toplumunu, bu topraklarda yüzyıllardır yaşayan bireylerin Türk ve Müslüman bireylerin olduğunu bilmeyenler ile de tanıştım. “Domuzdan post, gavurdan dost olmaz” diyenlere “Domuzun postunu bilmem gavur diye nitelendirilen Kıbrıslı Rumlardan inandığım, güvendiğim, acı günlerimde de yanımda olan dostlara sahibim” demekten geri duramam. Yaklaşık 7-8 yıl önceydi, Limasol’da Dimitris isimli bir dostumun evine Noel için davetliydim. Noel kutlamalarının çok daha eğlenceli olduğunu düşünürken aslında tamamen aile arasında, bizim klasik bayram yemeklerimize benzer buluşmalar olduğunu o akşamın orada anladım. En yakın dostlar ve yakın aile ile mütevazi bir kutlama, buluşma ve İsa’ya dua etme ritüeli olduğunu da fark ettim. Üstelik Müslüman olduğumun bilincinde, bana özel yemeklerin de yapıldığı bir Noel kutlamasının parçası oldum. Yıllar geçince ve araya yoğunluk, mesafeler ve hayat şartları girince Dimitris ve eşi Annita ile uzunca bir süre görüşememe ve düğün davetimi Facebook üzerinden göndermeme karşın yeni doğmuş çocukları ile düğünüme gelmeleri beni inanılmaz şekilde mutlu etmişti. Hayatlarında ilk kez Kıbrıslı bir Türk’ün düğününe gelmişlerdi ve büyük keyif aldıklarını, benim en mutlu günümde beni yalnız bırakmayacaklarını da kaydettiler. Derken dün Dimitris ve Annita yeniden aklıma geldi. Telefonla arayıp Noellerini kutladım. Çok mutlu olduklarını ve Noel için masaya iki ek tabak daha koymaktan çok mutlu olacaklarını söyledi. Üstelik annesi Maria ile de, benim de katıldığım Noel yemeğinin daha geçtiğimiz günlerde konuşulduğunu, adımın geçtiğini ve eşim ile tanışmadığı için bana Maria’nın kızdığını ve beni annesinin oldukça özlediğini kaydetti Dimitris. Yine garip oldum. Göğüs kanseri olan Maria’nın acılarına, ailesinin yaşadığı korkulara bir dönem yakından tanık olmuştum. Şimdilerde sağlığının iyi olduğunu bilmek beni mutlu etti. Noel akşamına değil belki ama önümüzdeki günlerde buluşmak üzere sözleştik. Din kardeşliği böyle bir şey olmalı. Özünde insan sevgisi taşımayı bilenin, Müslüman, Hristiyan, Yahudi, Musevi, ateist olmasının hiçbir önemi yok. Tüm dinler barışı öğütlerken yine umutlarımı 2016 yılına bıraktım. Umarım yeni yılda hem Ramazan ve Kurban Bayramını hem de Noel ve Paskalyayı sınırsız ve sorunsuz bir adada kutlamayı başarırız. Tüm Hristiyan dostlarımın Noel’i kutlu olsun.