İSYAN….(2/2)

Dünkü yazımda, bir öğretmenin, daha doğrusu, işsiz bir öğretmenin, bana gönderdiği iki mesajdan ilkini paylaşmıştım sizlerle. Bu gün de, ikinci mesajı paylaşmak istiyorum. Zira, hemen hemen hepimizin ailesinde, bu sorunu yaşayan bir genç vardır. O yüzden de, bu gençlerin seslerini duyurmak, boynumun borcu diye düşünüyorum. Belki, bu gençlerin sesini duyar da, bu gidişata “DUR” demek için bir çaba gösteririz . Göstermeliyiz de. Aksi taktirde, bu topraklarda, çocuklarımızın yiyip içeceği ne suyu kalacak, ne bir lokma ekmeği. Çünkü, aşağıdaki mesaj, binlerce, işsiz gencin sesi. Bu mesaj, çarpık düzene, yok edilen geleceğe bir isyan. Çocuklarımızın, göçe zorlanmasına bir isyan. O yüzden de, bu mesajı, çocuğunuz yazmış gibi okumanızı rica ediyorum. “Ayşegül Hanım merhabalar, Hatırlarsanız daha önce yine yazışmıştık İşsiz bir öğretmen olduğumdan bahsetmiştim size... Geçen aylarda bakanlığa gittim ve sn.Kemal Dürüstle görüşmek istediğimi söyledim malum randevu ile görüşmek istesem aylarca arayıp sormazlar Sekreteri şu an çıkmak üzere Dedi ben sadece 5 dk.görüşüp çıkacağım dedim yine olmaz deyince ilköğretim dairesi müdürü Bumin bey bana neydi ben yardımcı olayım Dedi bende size kaç kez geldim geçen senelerde yardımcı olmadınız dedim.hemen beni odasına aldı.Ona geçici öğretmenlik istediğimi söyledim en azından bir kaç da olsa görev yapmak istiyorum dedim.cevap olarak bana: “Ama sistemi değiştirdik ve artık kimseyi almıyoruz” Dedi benimle çok ilgilendi be hemen sekreterine bildirdi. …. hanımın ismini yazın ve ilk ihtiyaçta onu yerleştirelim Dedi Aylar geçti.. Bu arada benim çok iyi tanıdığım başka bir müzik öğretmeni arkadaşla karşılaştık ve neler yapıyorsun falan diye sohbet ederken Dörtyol ilkokulunda geçici olarak yıl sonuna kadar görevlendirildim bu süre de benim 36 ayımı doldurmama yeter demesi be bunu çekinmeden de Facebook ta paylaşması beni yıktı... Hani almıyordunuz ?hani sistem değişmişti.. Bu sadece benim bildiğim 1 tanesi bilmediklerim ayrı. O kişileri bilmiyorum ama ben 37 yaşına geldim hala ne sigortam,ne bir güvencem hiçbir şeyim yok ve maddi sıkıntılar yaşıyoruz sadece eşimin maaşı maalesef yetmiyor. Bildiğim tek şey artık kendim için değil bir evladım var onun için çalışmam gerektiğidir. Bana söyleyin gazeteye mi yazayım,mahkemeye mi vereyim gidip rezillik mi çıkarayım? Rüşvet mi vereyim bu çark Nasıl dönüyor Nasıl bu kadar görev alıp kadrolanıyorlar?” Şimdi sorarım size; ne yapsın bu genç? Ya da şöyle sorayım: bu gidişatın sonunda, çocuklarımızın akıbetini, görebiliyor musunuz?